Αυτό που ακούει κανείς πολύ συχνά από τους ανθρώπους σήμερα, είναι ότι δεν αισθάνονται καλά επειδή δεν έχουν χρήματα.
Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια για έναν πραγματικά φτωχό, όμως δεν είναι η αλήθεια για πολλούς άλλους. Έχουμε δει πχ τσιγγανόπουλα να τρέχουν ξυπόλητα χαρούμενα μέσα στους δρόμους, και από την άλλη πλουσιόπαιδα με όλα τα καλά να είναι βουτηγμένα μέσα στην κατάθλιψη.
Η αλήθεια λοιπόν είναι μάλλον διαφορετική. Το χρήμα είναι μετρήσιμο, ορατό και συγκεκριμένο, και έτσι εύκολα μπορεί να εκτιμηθεί από τον καθένα, ενώ πολλά άλλα ζητήματα στη ζωή μας είναι διάχυτα, αόρατα και θέλουν προσπάθεια για να κατανοηθούν.
Είναι εύκολο για τον καθένα να αντιληφθεί το ποσό των 100.000 ευρώ, και να το μετατρέψει φαντασιακά σε αγαθά που του λείπουν, ενώ είναι πολύ δυσκολότερο για τους περισσότερους να κατανοήσουν τους φόβους τους, τα άγχη, τις ενοχές τους και να μπορέσουν να φανταστούν τον εαυτό τους απελευθερωμένο απ όλα αυτά.
Αν σε κάποιον άντρα λείπει η αρσενική αυτοπεποίθηση, τι πιο εύκολο να δικαιολογήσει την αδυναμία του με τα χρήματα που του λείπουν και στη συνέχεια να οραματίζεται την αναπλήρωση (χωρίς να το συνειδητοποιεί) μέσα από την απόκτηση του χρήματος. Αν και το χρήμα μπορεί να προσθέσει στην ελκυστικότητα αυτού του άνδρα με πολλούς τρόπους, στην ουσία, με όσα χρήματα και αν αποκτήσει, θα παραμείνει θύμα του οικογενειακού του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο αντρώθηκε, κουβαλώντας πάντα το άλυτο Οιδιπόδειο του, κάτι πραγματικά δύσκολο να συνειδητοποιηθεί.
Η δύναμη του χρήματος προβάλλεται σήμερα σαν η υπέρτατη αξία και αυτό του δίνει μια επιπλέον καταξίωση στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου.
Το χρήμα μπορεί να εξωραΐζει τις καταστάσεις αλλά δεν τις γιατρεύει. Γιατί τι άραγε μπορεί να προσφέρει το χρήμα σε έναν καταθλιπτικό, η στον ψυχικό πόνο που είναι ριζωμένος από την παιδική ηλικία σε κάποιον;
Στον ψυχικό πόνο αυτό καθ εαυτό τίποτα, παρά μόνο ίσως την έπαρση της ψεύτικης ισορροπίας, μέσα από την ψευδαίσθηση της δύναμης που μπορεί να δώσει σαν αναπλήρωση.
