Η μητέρα είναι το πρώτο και σπουδαιότερο πρόσωπο στη ζωή του ανθρώπου.
Τα παιδιά με συναισθηματικές δυσκολίες στη σχέση με την μητέρα θα δυσκολευτούν στην ψυχική τους εξέλιξη. Συνήθως, διαποτίζονται με συναισθήματα εχθρότητας και δυσπιστίας απέναντι στη ίδια τη ζωή και φέρονται όταν ενηλικιωθούν, ασυνείδητα, σαν μικρά παιδιά που αναζητούν μια ιδανική μητέρα.
Για τον άνδρα (τον εγκλωβισμένο στη σχέση με την μητέρα – ασυνείδητα πάντα) μεταξύ άλλων, θα είναι πολύ δύσκολο να αισθανθεί τον ουσιαστικό ρόλο της γυναίκας και να λειτουργήσει σαν αρσενικός, ενώ στην γυναίκα, η προβληματική σχέση με την μητέρα θα της στερήσει αντίστοιχα την ωριμότητα της θηλυκότητας.
Οι κακές μητέρες, πολύ συχνά, επιβάλλουν στα παιδιά τους μια κυριαρχία. Ζητούν από τα παιδιά τους ενδείξεις μόνιμης υποταγής και προσφέρουν την αγάπη τους υπό όρους. Τα επιβαρύνουν με τις αποτυχίες τους, τις αγωνίες τους, τους φόβους τους, τις διαθέσεις τους, τη σκυθρωπότητα τους, τις κακίες τους. Η ανεπαρκής ψυχικά μητέρα δύσκολα ανέχεται το παιδί να έχει τη δική του προσωπικότητα. Αισθάνεται την ανάγκη να δείχνει στο πρόσωπο της τη αγάπη του, τον σεβασμό του, την υποταγή του.
Μια τέτοια μητέρα κάνει το παιδί να προσκρούει σε βαθιές αντιφάσεις, γιατί αντί να έχει μια μητέρα που το αποδέχεται χωρίς όρους, έχει να κάνει με μια μητέρα που αγαπάει, κι έπειτα παύει να αγαπάει, που επιβάλλει την αγάπη για να την αποσύρει μετά, και ούτω καθεξής. Μπροστά σ αυτή τη μητέρα το παιδί παρατηρεί τα εξωτερικά δείγματα της αγάπης, μα δεν αισθάνεται να το αγαπούν.
Το παιδί κυριεύεται πλέον από την ανασφάλεια και θα κάνει τα πάντα για να την βρει. Θα κάνει τα πάντα για να αρέσει στη μητέρα του, θα υποταχθεί στη θέληση της, στη τυραννία της, στην ιδιοτροπία της. Θα βρεθεί απέναντι σε μια μητέρα ταμπού που δεν του επιτρέπεται να την αμφισβητήσει ή να της αντισταθεί, με τις ενοχές από την απωθημένη επιθετικότητα προς την μητέρα, σύντομα να το κυριεύουν. Το γαϊτανάκι των ασυνείδητων αποτελεσμάτων έτσι για το παιδί θα είναι μεγάλο και ολέθριο.
Δεν ψάχνουμε μάνες να τις καταστήσουμε υπόλογους, γιατί μια κακή μητέρα είναι συγχρόνως μια άλλη θλιβερή παιδική ιστορία. Το ιδανικό είναι να αναγνωρίσει κανείς την αδυναμία του, να την αποδεχτεί και κατόπιν να κάνει τα πάντα για να ισορροπήσει, για τον ίδιο φυσικά πρωτίστως, αλλά και για το παιδί που θα μεγαλώσει.
